Οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις ασθενών με προβλήματα ανάπτυξης και διάπλασης αφορούν:

1. Σχιστίες του χείλους, υπερώας και των γνάθων. Η θεραπεία των ασθενών με σχιστίες είναι κατά κανόνα εκτεταμένη και μακροχρόνια από την παιδική ηλικία μέχρι και την ενηλικίωση του ατόμου. Για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους απαιτείται άμεση συνεργασία της ορθοδοντικού με μια ομάδα ειδικών, όπως γναθοχειρουργός, προσθετολόγος, λογοθεραπευτής, ψυχολόγος.

2. Ρευματοειδή αρθρίτιδα, η οποία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις κροταφογναθικές διαρθρώσεις,  προκαλώντας ελλιπή ανάπτυξη της κάτω γνάθου(μικρογναθία). Η παρατεταμένη χρήση στεροειδών ως μέρος της θεραπείας έναντι της ρευματοειδούς αρθρίτιδας  αυξάνει την πιθανότητα περιοδοντικών προβλημάτων κατά τη διάρκεια της ορθοδοντικής θεραπείας. Η μακροχρόνια ορθοδοντική θεραπεία πρέπει να αποφεύγεται σε αυτή την κατηγορία ασθενών.

3. Σύνδρομα που εκδηλώνουν τόσο διαταραχές στο στοματογναθικό σύστημα όσο και κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες (π.χ. σύνδρομο Crouzon, σύνδρομο Apert, ημιπροσωπική μικροσωμία, αχονδροπλασία).

4. Γενικές νόσους που επιδρούν στην ανάπτυξη των γνάθων και του προσώπου (π.χ. ανεπάρκεια αυξητικής ορμόνης)