• Κληρονομικά (πχ. δυσαναλογία μεγέθους δοντιών και γνάθων κλπ.)
• Περιβαλλοντικά (πχ. στοματική αναπνοή, θηλασμός δακτύλου κλπ.)
• Συνδυασμός των παραπάνω

Αν εσείς ή το παιδί σας έχει συνωστισμό, δόντια που προεξέχουν, λείπουν  ή είναι στραβά, δόντια με διαστήματα (αραιοδοντία)κλπ.,μπορεί να χρειάζεστε ορθοδοντική θεραπεία. Μπορεί επίσης να υπάρχουν λειτουργικά προβλήματα, όπως δυσκολία στη μάσηση, πιπίλισμα δακτύλου ή αντίχειρα, στοματική αναπνοή, τοποθέτηση της γλώσσας ανάμεσα στα δόντια και προβλήματα που αφορούν στην κροταφογναθική διάρθρωση(TMJ). Μια επίσκεψη στον ορθοδοντικό σας θα ήταν χρήσιμη, αν έχετε κάποιο από τα προβλήματα που αναφέρθηκαν  παραπάνω.

H πρώτη επίσκεψη στον ορθοδοντικό είναι σκόπιμο να γίνεται περίπου στην ηλικία των 7 χρόνων, την περίοδο που ανατέλλουν οι πρώτοι μόνιμοι γομφίοι. Η ορθοδοντική θεραπεία είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις με οδοντικές, σκελετικές και λειτουργικές ανωμαλίες του στόματος. Ο ορθοδοντικός θα πρέπει να διευθετήσει τα δόντια και τις γνάθους σε αρμονικές θέσεις, αποκαθιστώντας τη λειτουργία του στόματος και την αισθητική του προσώπου.

Οι περισσότεροι ορθοδοντικοί συνιστούν ότι ένα παιδί πρέπει να έχει μια ορθοδοντική αξιολόγηση από την ηλικία των 7 ετών, την περίοδο που ανατέλλουν οι πρώτοι μόνιμοι γομφίο. Εάν υπάρχει ένα πρόβλημα που έχει εντοπιστεί από τον οδοντίατρο της οικογένειάς σας ή αν έχετε οποιεσδήποτε ανησυχίες, θα πρέπει να κλείσετε ένα ραντεβού με τον ορθοδοντικό σας. Η έγκαιρη εξέταση δεν είναι απαραίτητο να οδηγήσει σε άμεση θεραπεία. Ο  στόχος της είναι προληπτικός, για να σας καθησυχάσει και να εντοπίσει τυχόν πρόβλημα έγκαιρα, πριν προλάβει αυτό να εγκατασταθεί. Σε περίπτωση που εντοπιστεί κάποιο ορθοδοντικό πρόβλημα που χρήζει άμεσης θεραπείας, αυτό θα είναι προς όφελος του παιδιού σας αλλά και δικό σας, καθώς η έγκαιρη θεραπεία μπορεί να αποτρέψει μελλοντικές εξαγωγές δοντιών, να μειώσει το χρόνο θεραπείας και να εξοικονομήσετε χρήματα σε μακροπρόθεσμη βάση.

Στόχος της ορθοδοντικής είναι η ευθυγράμμιση των δοντιών και η επίτευξη ενός αρμονικού και αισθητικού προσώπου. Οι εξαγωγές δοντιών απαιτούνται σε ορισμένες περιπτώσεις για να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι  εξαγωγές ή όχι μόνιμων δοντιών είναι μια σοβαρότατη απόφαση, που πρέπει να πάρει ο ορθοδοντικός, όταν διαπιστώνεται δυσαναλογία μεγέθους δοντιών και γνάθων ή όταν οι εξαγωγές επιβάλλονται από τη σκελετική διάπλαση του προσώπου. Παρόλα αυτά, με τις σύγχρονες ορθοδοντικές τεχνικές η αφαίρεση δοντιών δεν είναι απαραίτητη σε όλες τις περιπτώσεις ασθενών

Ο χρόνος της θεραπείας εξαρτάται από τη σοβαρότητα και τον τύπο του ορθοδοντικού προβλήματος (οδοντικό, σκελετικό, ορθογναθικό περιστατικό), την ηλικία του ασθενή, το στάδιο της ανάπτυξης αλλά και άλλους παράγοντες, όπως τα ελλείποντα δόντια, την ύπαρξη ουλίτιδας και τερηδόνας αλλά και τα διάφορα οδοντιατρικά και γενικά προβλήματα υγείας (σακχαρώδης διαβήτης, λήψη κορτικοστεροειδών φαρμάκων κλπ.).

Σε γενικές γραμμές, τα περισσότερα περιστατικά μπορούν να επιλυθούν σε 14 έως 24 μήνες. Υπάρχουν νέες ορθοδοντικές τεχνολογίες, όπως το Invisalign ® (θεραπεία με διάφανους νάρθηκες) και η τεχνική Incognito(γλωσσικά σιδεράκια), που προσφέρουν μια πιο αισθητική ορθοδοντική θεραπεία τόσο σε εφήβους αλλά και ενήλικες, οι οποίοι λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων επιθυμούν τα σιδεράκια να μην είναι ορατά. Ο χρόνος θεραπείας μ’ αυτές τις τεχνικές είναι περίπου ο ίδιος με τα συμβατικά σιδεράκια.Σε περιπτώσεις ανωμαλιών διάπλασης, δυσμορφίες προσώπου και σκελετικών προβλημάτων σε ενήλικες, όπου απαιτείται συνδυασμός ορθοδοντικής και ορθογναθικής χειρουργικής, η διάρκεια της θεραπείας μπορεί να ανέλθει στους  36 μήνες.

Τα τελευταία χρόνια με τη βελτίωση των ιδιοτήτων των ορθοδοντικών συρμάτων, ασκούνται στα δόντια οι μικρότερες δυνατές πιέσεις που είναι απαραίτητες για τη μετακίνηση των δοντιών. Ωστόσο, οι ασθενείς βιώνουν κάποια δυσφορία μετά τις πρώτες επισκέψεις, αλλά αυτό συνήθως διαρκεί μόνο για λίγες ημέρες. Σε περίπτωση μεγαλύτερης δυσφορίας συνίσταται η χρήση ενός απλού πασίπονου.

Όχι.  Ωστόσο, εάν ένας ασθενής δε διατηρήσει ικανοποιητικό επίπεδο στοματικής υγιεινής υπάρχει η πιθανότητα απασβεστοποίησης της αδαμαντίνης (’’λευκές κηλίδες’’ στην επιφάνεια των δοντιών που δεν απομακρύνονται) και τερηδονισμού των δοντιών. Το αποτέλεσμα είναι η αντιαισθητική εμφάνιση των δοντιών.Σ’ αυτή την περίπτωση επιβάλλεται άμεση διακοπή της ορθοδοντικής θεραπείας και αφαίρεση των αγκυλίων (σιδεράκια). Ακόμη, θα χρειαστείτε επιπλέον κόστος για την αποκατάσταση των ζημιών από τον γενικό σας οδοντίατρο. Για να αποφύγετε προβλήματα όπως αυτό, είναι σημαντικό να θυμάστε να διατηρείτε τα δόντια σας καθαρά.

Με την έναρξη της θεραπείας σας, θα σας δοθούν σαφείς οδηγίες για τη λίστα των τροφών που θα πρέπει να αποφύγετε. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν τροφές όπως: Σκληρές καραμέλες, παξιμάδια και αναψυκτικά. Επίσης, αντενδείκνυνται το μάσημα επάνω σε παγάκια ή τρόφιμα  που είναι κολλώδη, λαστιχωτά και σκληρά. Αν ακολουθήσετε τις οδηγίες μας θα αποφύγετε τις επείγουσες επισκέψεις στον ορθοδοντικό σας για την αντικατάσταση των σπασμένων αγκυλίων(σιδεράκια) και κατά συνέπεια την παράταση της θεραπείας σας.

Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Είναι γεγονός ότι τα στραβά δόντια αποτελούν εστίες συσσώρευσης των τροφών, δυσκολεύουν το καθημερινό βούρτσισμα, κάνουν αδύνατη τη χρήση του οδοντικού νήματος, δυσκολεύουν τον οδοντίατρό σας  σε περίπτωση αποκατάστασης (σφράγισμα, γέφυρα, στεφάνη), αλλά και δημιουργούν μια άσχημη αισθητική εμφάνιση. Οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν συγκεκριμένα προβλήματα, όπως βαθειά δήξη (βαθύ δάγκωμα των δοντιών ) αντιμετωπίζουν πρόβλημα αποτριβών (φθοράς) και απορρόφησης των ριζών των δοντιών τους, ασθενείς με προπέτεια (προεξοχή)  των επάνω μπροστινών δοντιών έχουν αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού αυτών των δοντιών σε περίπτωση ατυχήματος, ενώ οι ασθενείς με προβλήματα αύξησης  των γνάθων αντιμετωπίζουν προβλήματα αρμονίας του προσώπου, σοβαρά αισθητικά προβλήματα,. αλλά και πρόβλημα σύγκλισης των δοντιών με κίνδυνο ανάπτυξης μελλοντικών προβλημάτων από την κροταφογναθική διάρθρωση.

Σε αρκετές περιπτώσεις βέβαια μπορεί να μη συμβεί και τίποτα αν έχετε καλή στοματική υγιεινή και επισκέπτεστε τον οδοντίατρο της οικογένειάς σας σε τακτική βάση.

Σε πολύ γενικές γραμμές τα  πιο κοινά είδη των ορθοδοντικών προβλημάτων μπορούμε να τα διακρίνουμε σε τρεις κατηγορίας.

Στην πρώτη κατηγορία  οι γνάθοι συγκλίνουν εντός των φυσιολογικών ορίων χωρίς υπερβολική κατακόρυφη επικάλυψη (δηλ. πιθανή ελάχιστη απόκλιση από το κανονικό). Εδώ όμως  μπορεί να περιλαμβάνονται  προβλήματα,  όπως δόντια με διαστήματα (αραιοδοντία), συνωστισμό (στραβά), σταυροειδή σύγκλιση, χασμοδοντία και υπερβολική προεξοχή των άνω και κάτω δοντιών. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν προβλήματα που οφείλονται στο ότι  η άνω γνάθος προεξέχει μπροστά και πάνω από την κάτω γνάθο.Στην τρίτη κατηγορία  η κάτω γνάθος προβάλλει μπροστά από την άνω γνάθο. Τα παραπάνω προβλήματα (π.χ συνωστισμός, χασμοδοντία, σταυροειδής σύγκλιση κλπ.)  μπορούν να υπάρχουν και στις δύο τελευταίες κατηγορίες.

Υπάρχουν τέσσερις βασικοί τύποι ορθοδοντικών συσκευών (σιδεράκια).Τα πιο συνηθισμένα είναι τα σιδεράκια από ανοξείδωτο χάλυβα (μεταλλικά), τα πλαστικά, τα κεραμικά και τα ζαφειρένια (πιο αισθητικά, λιγότερο ορατά).Επίσης υπάρχουν τα γλωσσικά σιδεράκια Incognito (τεχνική με σιδεράκια στην εσωτερική επιφάνεια των δοντιών που δεν είναι ορατά) και οι διαφανείς νάρθηκες Invisalign, (τεχνική χωρίς σιδεράκια). Ο ορθοδοντικός θα σας υποδείξει ποιο είδος  λειτουργεί καλύτερα στο πιθανό το ορθοδοντικό σας πρόβλημα.

Τα TADs (Temporary Anchorage Devices) ή mini-screws ,είναι μίνι-εμφυτεύματα που τοποθετούνται στο οστό γύρω από τα δόντια. Η τοποθέτησή τους γίνεται με ή χωρίς τοπική αναισθησία. Ένα ή περισσότερα TADs χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ένα σταθερό σημείο στήριξης στο οστό (σκελετική στήριξη), όπου και θα εφαρμοστούν ελαστικές αλυσίδες. Στόχος είναι η μετακίνηση των συγκεκριμένων δοντιών που επιθυμούμε, αποφεύγοντας την ανεπιθύμητη μετακίνηση των υπολοίπων.  Ορθοδοντικά περιστατικά στα οποία συχνά απαιτείται χειρουργική παρέμβαση μπορούν πλέον να αντιμετωπιστούν χωρίς την επέμβαση των χειρουργών, λόγω των νέων συστημάτων στήριξης(σκελετικό στήριγμα).

Στο πλαίσιο της ορθοδοντικής θεραπείας συχνά απαιτείται συνεργασία με τον γναθοχειρουργό. Τέτοιες περιπτώσεις είναι η εξαγωγή δοντιών με αυξημένο βαθμό δυσκολίας, αφαίρεση έγκλειστων φρονιμιτών, αντιμετώπιση κύστεων ή και αποκάλυψη δοντιών που για κάποιους λόγους είναι έγκλειστα μέσα στο οστό της γνάθου.

Η συνεργασία ορθοδοντικού και γναθοχειρουργού είναι απαραίτητη στην περίπτωση ενηλίκων ασθενών με σοβαρές σκελετικές και κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες, όπου μόνη της η ορθοδοντική θεραπεία δεν μπορεί να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο ορθοδοντικός καλείται αρχικά να διευθετήσει την θέση των δοντιών στην κάθε γνάθο (προχειρουργική ορθοδοντική θεραπεία, περίπου 12 μήνες) και στη συνέχεια ο γναθοχειρουργός με την κατάλληλα σχεδιασμένη επέμβαση  (γναθοχειρουργική επέμβαση), θα διευθετήσει το μέγεθος και την σχέση των γνάθων μεταξύ τους.  Τέλος ο ορθοδοντικός θα προχωρήσει  στις τελικές μικρομετακινήσεις ακριβείας των δοντιών (μεταχειρουργική ορθοδοντική, περίπου 6 μήνες). Αυτό το μεικτό σχήμα θεραπείας είναι απαραίτητο για ένα καλό και σταθερό αποτέλεσμα.

Ο λόγος που σας λείπουν ένα ή περισσότερα δόντια είναι ή μια πιθανή προηγούμενη εξαγωγή δοντιών (λόγω τερηδόνας ή περιοδοντίτιδας) ή μπορεί να μην έχουν αναπτυχθεί τα σπέρματα όλων των δοντιών σας κατά την παιδική σας ηλικία (κληρονομικός παράγοντας).

Το πρόβλημα που δημιουργείται από την έλλειψη των δοντιών μπορεί να είναι λειτουργικό (κακή οδοντική σύγκλιση) αλλά και αισθητικό.  Όταν τα κενά που δημιουργούνται από την έλλειψη των δοντιών είναι μικρά μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο από τον ορθοδοντικό με κλείσιμο των διαστημάτων με τα σιδεράκια. Στην περίπτωση που τα κενά είναι μεγαλύτερα απαιτούν συνεργασία του ορθοδοντικού και του γενικού οδοντιάτρου ή και του περιοδοντολόγου, οι οποίοι εργάζονται μαζί ως ομάδα για να αντικαταστήσουν τα ελλείποντα δόντια. Αρχικά, ο ορθοδοντικός θα μετακινήσει τα δόντια σας στην καλύτερη δυνατή θέση, ώστε ο γενικός οδοντίατρός ή ο περιοδοντολόγος  να αντικαταστήσει τα ελλείποντα δόντια με τον καλύτερο τρόπο κατά περίπτωση(προσθήκη ρητίνης, εμφύτευμα ή γέφυρα κλπ.). Σε περίπτωση που λόγω του νεαρού της ηλικίας(περίοδος αύξησης) η μόνιμη αποκατάσταση ενδείκνυται να γίνει σε μεταγενέστερο χρόνο, ο ορθοδοντικός μπορεί να τοποθετήσει  μια συσκευή συγκράτησης των δοντιών μέχρι την ενηλικίωσή σας και στη συνέχεια να ακολουθήσει η μόνιμη πλέον αποκατάσταση σας. Η οδοντιατρική ομάδα σας θα αποφασίσει ποια είναι η καλύτερη θεραπεία για την κατάστασή σας.

Η συγκράτηση (Retention) του ορθοδοντικού αποτελέσματος αποτελεί τη φάση της ορθοδοντικής θεραπείας μετά την αφαίρεση των ορθοδοντικών συσκευών (σιδεράκια) από τα δόντια του ασθενούς.Ηφάση αυτή  είναι απαραίτητη και η πιο κρίσιμη για τη διατήρηση του αποτελέσματος της ορθοδοντικής θεραπείας. Το γεγονός ότι τα δόντια έχουν ευθυγραμμιστεί στο τέλος της ορθοδοντικής θεραπείας δε σημαίνει ότι θα παραμείνουν ευθεία για πάντα. Τα δόντια επηρεάζονται από τους μύες, την κατάποση, την αναπνοή, τις κινήσεις της γλώσσας και άλλες φυσικές δυνάμεις, όπως επίσης και από τη συνεχιζόμενη φυσιολογική αύξηση σε ανήλικα άτομα που βρίσκονται σε περίοδο αύξησης. Ως εκ τούτου, μετά την ολοκλήρωση της ορθοδοντικής θεραπείας τα δόντια πρέπει να διατηρηθούν στις νέες τους θέσεις καθώς η στήριξη των δοντιών είναι ακόμη χαλαρή. Το οστό γύρω από τα δόντια πρέπει να ωριμάσει και να σκληρύνει. Αυτό διαρκεί αρκετούς μήνες έως και χρόνια και διαφέρει από άτομο σε άτομο.

Η συσκευή συγκράτησης(Retainer)  που ενδείκνυνται για τη σταθεροποίηση των δοντιών στις νέες τους θέσεις είναι μέρος του αρχικού σχεδίου θεραπείας, είναι εξατομικευμένη για τον κάθε ασθενή και απαιτείται η κατάλληλη ενημέρωση του ασθενή  πριν την έναρξη της ορθοδοντικής θεραπείας.

Η χρονική διάρκεια της συγκράτησης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (π.χ. μέγεθος και τύπο ορθοδοντικής ανωμαλίας, λειτουργία γλώσσας, χειλέων και μάσησης, συνήθειες του ασθενούς κλπ). Σε μερικούς ασθενείς διαρκεί ένα χρόνο, κατά κανόνα όμως διαρκεί περισσότερο.

Οι συγκρατητικές συσκευές (Retainers) μπορεί να είναι κινητές (διάφανο Essix ή μασελάκια τύπου Hawley ) ή μόνιμες πάνω στην εσωτερική πλευρά των δοντιών(συρμάτινες).Οι κινητές συγκρατητικές συσκευές πρέπει αρχικά να φοριούνται 12 – 14 ώρες την πρώτη εβδομάδα (όλη τη νύχτα στον ύπνο και στο σπίτι όταν είμαστε ξύπνιοι), ενώ μετά τις φοράμε μόνο στον ύπνο και μετά από ένα χρόνο κάθε δεύτερη νύχτα. Αργότερα μπορεί να χρειάζεται να φοριούνται μόνο δύο φορές την εβδομάδα. Είναι πολύ σημαντικό να διατηρούνται τα συγκρατητικά μασελάκια ή η μόνιμη συγκράτηση σε καλή κατάσταση. Τα μασελάκια πρέπει να εφαρμόζουν πάνω στα δόντια σας κάθε βράδυ, πράγμα που σημαίνει ότι τα δόντια παραμένουν στις ιδανικές τους θέσεις. Διαφορετικά πρέπει να τα φοράτε περισσότερες ώρες και πιο συχνά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Σε περίπτωση που η μόνιμη συγκράτηση  αποκολληθεί απαιτείται άμεση ενημέρωση του ορθοδοντικού σας και επανασυγκόλλησή τους.

Εάν φοράτε τις συσκευές συγκράτησης, σύμφωνα με τις οδηγίες που σας έχουν δοθεί, θα ελαχιστοποιηθεί η τάση των δοντιών να επιστρέψουν στις αρχικές στραβές τους θέσεις. Ακόμη και με την 100% συνεργασία σας, πιθανότατα θα παρατηρήσετε κάποιες μικρές αλλαγές. Δυστυχώς σε περιπτώσεις έλλειψης συγκράτησης, οι ασθενείς επιστρέφουν συχνά μετά από 5 ή 10 χρόνια, για τη διόρθωση του δευτερεύοντα συνωστισμού. Ευτυχώς, πολλές από αυτές τις περιπτώσεις μπορούν να διορθωθούν με διαφανείς νάρθηκες(invisalign), χωρίς σιδεράκια.

Οι φρονιμίτες είναι μόνο ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους τα δόντια του καθενός αλλάζουν συνεχώς θέση σε όλη τη ζωή!Παλαιότερα υπήρχε η άποψη ότι επειδή οι φρονιμίτες είναι τα τελευταία δόντια που ανατέλλουν στο στόμα μας (16 – 18 ετών), είναι πολύ πιθανό να μη βρίσκουν επαρκή χώρο για να πάρουν τις θέσεις τους στις γνάθους και πιέζουν τα άλλα δόντια που βρίσκονται μπροστά τους, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε συνωστισμό δοντιών (δευτερεύων συνωστισμός) και ιδιαίτερα στους κάτω κοπτήρες(«pushing effect»).

Στη σύγχρονη εποχή, δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη που να τεκμηριώνει το φρονιμίτη ως την αποκλειστική αιτία δευτερεύοντα συνωστισμού, αφού ο τελευταίος παρατηρείται ακόμη και σε ασθενείς που έχουν αφαιρέσει τους φρονιμίτες τους.

Σκεφτείτε το φρονιμίτη ως ένα μη ενεργό εμπόδιο στο πίσω μέρος του στόματός σας.Εάν οι γομφίοι(πρώτοι και δεύτεροι) μπροστά από τους φρονιμίτες τείνουν να μετακινηθούν προς τα πίσω ο φρονιμίτης ενεργεί ως ασπίδα προστασίας.

Καθώς ολοκληρώνεται η ανάπτυξή σας, όλα τα δόντια σας τείνουν αργά να μετακινηθούν προς τα εμπρός. Ο τεχνικός όρος γι’ αυτό το φαινόμενο είναι «mesial drift». Αυτό το φαινόμενο, η συνεχιζόμενη ανάπτυξη, η λειτουργία των μυών αλλά και η οδοντική σύγκλειση είναι οι κύριες αιτίες οι οποίες ενοχοποιούνται για το δευτερεύοντα συνωστισμό.

Η μόνη περίπτωση όπου ενδείκνυνται αφαίρεση των φρονιμιτών είναι η περίπτωση που μπορεί να προκαλέσουν απορρόφηση των ριζών του δεύτερου γομφίου(ανεπιθύμητη ενέργεια) ή όταν αποτελεί μέρος του ορθοδοντικού σχεδίου θεραπείας. Υπάρχουν διάφορες άλλες θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί τα δόντια αλλάζουν συνεχώς θέσεις. Φορώντας τις συσκευές συγκράτησής σας σύμφωνα με τις οδηγίες που θα σας έχουν δοθεί, είναι ο μόνος τρόπος για να ελαχιστοποιήσετε τις αρνητικές αλλαγές στα πρόσθια δόντια σας.

Μπορούμε να τοποθετήσουμε σιδεράκια μόνο στα δόντια της μιας γνάθου αλλά αυτό ενδείκνυνται μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Οι περιπτώσεις αυτές αφορούν ενήλικες, εντοπισμένο συνωστισμό, φυσιολογική σύγκλιση, δευτερεύοντα συνωστισμό. Ο λόγος είναι ότι όταν μετακινούμε τα δόντια σε ένα οδοντικό τόξο, αυτή η μετακίνηση των δοντιών θα επηρεάσει άμεσα τις θέσεις και των δοντιών του άλλου τόξου. Σε περιπτώσεις ανήλικων ασθενών οι οποίοι βρίσκονται σε περίοδο αύξησης, όταν συνυπάρχουν οδοντικά και σκελετικά προβλήματα, προβλήματα ανάπτυξης και διάπλασης σε γενικευμένο συνωστισμό ή αραιοδοντία και γενικότερα όταν συνυπάρχουν πολλά προβλήματα, απαιτείται πλήρης επανορθωτική θεραπεία των δοντιών και της σύγκλισης με σιδεράκια και στις δυο γνάθους. Η αποκατάσταση της σύγκλισης είναι σημαντική για τη σταθερότητα του αποτελέσματος και τη μακροχρόνια διατήρησή του.

Εάν ο οδοντίατρός σας αποφασίσει να χρησιμοποιήσει θήκες, αυτές θα πρέπει να τοποθετηθούν αφού τα δόντια σας μετακινηθούν στις καλύτερες δυνατές θέσεις. Συχνά η σύγκλισή σας πρέπει να διορθωθεί πριν από την οποιαδήποτε αισθητική επέμβαση.

Φυσικά! Είναι απαραίτητο να βουρτσίζετε πολύ καλά τα δόντια σας και να διατηρείτε ένα πολύ καλό επίπεδο στοματικής υγιεινής κατά τη διάρκεια της ορθοδοντικής θεραπείας. Παρόλα αυτά, συνιστάται  σε ασθενείς με σιδεράκια ο καθαρισμός των δοντιών κάθε έξι μήνες περίπου.

Διαφορετικά, μπορεί να προκύψουν προβλήματα όπως υπερπλασία των ούλων, ουλίτιδα, τερηδόνα και “λευκές κηλίδες”(White Spots).Σ’ αυτή την περίπτωση, ο ορθοδοντικός σας μετά από αξιολόγηση της στοματικής σας υγιεινής θα αποφασίσει εάν είναι δυνατή η συνέχιση της θεραπείας σας ή εάν απαιτείται διακοπή της.

Και βέβαια οι ενήλικες μπορούν να βάλουν σιδεράκια! Το 25% των ορθοδοντικών ασθενών είναι ενήλικες. Η υγεία και η αυτοεκτίμηση είναι ζωτικής σημασίας για τους ενήλικες. Κανένας ασθενής δεν είναι ‘’πολύ μεγάλος’’ για να βάλει σιδεράκια.

Η ορθοδοντική θεραπεία έγινε πλέον πιο προσιτή στους ενήλικες ασθενείς χάρη στις σύγχρονες ορθοδοντικές τεχνικές Η θεραπεία μπορεί να διαρκέσει λίγο περισσότερο αφού η διάπλαση δεν είναι σε πρώιμο στάδιο όπως στα παιδιά, υπάρχει όμως λύση και μάλιστα με υψηλή αισθητική. Οι σύγχρονες ορθοδοντικές τεχνικές  αφορούν τα αισθητικά “Μη ορατά άγκιστρα” (διάφανα-λευκά σιδερακια), τα αόρατα γλωσσικά σιδεράκια (Incognito Hidden Braces),τους διάφανους νάρθηκες (invisalign) και τα Μίνι-εμφυτεύματα (mini–screw implants), με αποτέλεσμα τη βελτίωση του αισθητικού παράγοντα.

Φυσικά! Τα δόντια που έχουν θήκες μπορούν να μετακινηθούν όπως ακριβώς και τα δόντια που έχουν ένα απλό σφράγισμα. Όταν κάποια δόντια λείπουν μπορούν να βοηθήσουν στην ευθυγράμμιση των υπολοίπων.

Τα δόντια και ορισμένες φορές ολόκληρο το στοματοπροσωπικό σύστημα μπορούν να υποστούν μόνιμες αλλαγές  ως αποτέλεσμα της Ορθοδοντικής θεραπείας. Είναι σημαντικό η κατάρτιση του σχεδίου θεραπείας να είναι  σωστή και σχεδιασμένη για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, όπως επίσης και η πορεία της ορθοδοντικής θεραπείας να ολοκληρωθεί χωρίς ανεπιθύμητα συμβάντα.Οι ειδικοί oρθοδοντικοί διαθέτουν εκτεταμένη και εξειδικευμένη εκπαίδευση η οποία τους επιτρέπει να παρέχουν στους ασθενείς τους επαγγελματικές εξατομικευμένες θεραπείες.

Οι επανέλεγχοι κατά τη διάρκεια της Ορθοδοντικής θεραπείας προγραμματίζονται σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε ασθενή. Οι περισσότεροι ασθενείς με σιδεράκια πρέπει να επισκέπτονται τον Ορθοδοντικό τους κάθε  4-6 εβδομάδες. Σε ειδικές περιπτώσεις οι επανέλεγχοι καθορίζονται σε συχνότερα χρονικά διαστήματα.

Οι ασθενείς που φοράνε σιδεράκια θα πρέπει να βουρτσίζουν τα δόντια τους τουλάχιστον 4 φορές την ημέρα(μετά από κάθε γεύμα και πριν τον ύπνο). Σε όλους τους ασθενείς που θα ακολουθήσουν ορθοδοντική θεραπεία θα δοθούν οδηγίες για σωστή χρήση οδοντόβουρτσας, οδοντικού νήματος και χρήσης φθοριούχου νατρίου.

Αν τα σιδεράκια σας προκαλούν έντονο πόνο ή αποκολληθούν, αν το σύρμα βγει από την υποδοχή, παραμορφωθεί ή σπάσει ή αν αντιμετωπίζετε οποιοδήποτε πρόβλημα στη χρήση της συσκευή σας (εξωστοματικό, μασελάκι), τότε θα πρέπει να επικοινωνήσετε άμεσα  με τον ορθοδοντικό σας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να σας δοθούν κάποιες χρήσιμες πληροφορίες από το τηλέφωνο, διαφορετικά θα προγραμματιστεί το συντομότερο ραντεβού για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημά σας.

H Ορθοδοντική θεραπεία «Μιας Φάσης» ενδείκνυται σε οδοντικής φύσης ορθοδοντικές ανωμαλίες και αποτελεί τη μόνη λύση σε περιπτώσεις καθυστερημένης προσέλευσης στον ορθοδοντικό. Ο πρωταρχικός σκοπός αυτής της θεραπείας είναι να αντιμετωπίσει σοβαρά οδοντικά προβλήματα σε πρώιμο στάδιο, ώστε να αποτρέψει την εξέλιξή τους, αλλά και να βελτιώσει την αυτοεκτίμηση τού ασθενή. Η έναρξη της θεραπείας τοποθετείται γύρω στα 10-13 έτη(μόνιμη οδοντοφυία) και ανάλογα με την οδοντική διάπλαση  του παιδιού, όπου συνήθως  ολοκληρώνεται σε διάστημα 24 μηνών. Απαιτείται η χρήση ακίνητων ορθοδοντικών αγκυλίων (σιδεράκια) ή ο συνδυασμός τους με άλλους μηχανισμούς.

Η Ορθοδοντική θεραπεία “Δύο Φάσεων” ξεκινά σε ασθενείς μικρότερης ηλικίας, όπου συνυπάρχουν παιδικά και μόνιμα δόντια. Η θεραπεία «Δύο Φάσεων» συνιστάται από δύο φάσεις. Η πρώτη φάση περιορίζεται στη χρήση κινητών κυρίως μηχανισμών (μασελάκια, εξωστοματικά κ.τ.λ.) για διάστημα περίπου 12 έως 14 μηνών, ενώ η δεύτερη φάση ξεκινά μεταγενέστερα, μετά την ανατολή των μόνιμων δοντιών και την τοποθέτηση ακίνητων μηχανισμών  για την ολοκλήρωσή της.

Οι ενδείξεις της θεραπείας δύο φάσεων συνοψίζονται στις εξής:

• Bλαβερές συνήθειες (έξεις), οι οποίες αν αφεθούν θα δημιουργήσουν έντονα ορθοδοντικά προβλήματα.
• Σκελετικά προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζονται μόνο σε μικρές ηλικίες λόγω δυνατότητας επηρεασμού των οστών.
• Έλλειψη χώρου μετά από πρόωρες απώλειες παιδικών δοντιών.
• Σταυροειδείς συγκλίσεις (τα κάτω δόντια καλύπτουν τα επάνω).
• Αγκυλώσεις παιδικών δοντιών.

Για μια ολοκληρωμένη ορθοδοντική  θεραπεία  όλης της στοματικής κοιλότητας, με μια πρώτη θέαση το κόστος παρουσιάζεται υψηλό. Εάν όμως συνυπολογιστεί το κόστος των υλικών, ο χρόνος της θεραπείας, σε συνάρτηση με το συνολικό αριθμό επισκέψεων (όπου κάθε φορά πραγματοποιείται ορθοδοντική πράξη), το κόστος αξιολογείται σε κανονικό πλαίσιο και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις χαμηλότερο του κόστους, ιδίου αριθμού επισκέψεων, σε ιατρό ή οδοντίατρο για οποιαδήποτε άλλη περίπτωση υγείας.